Drago Jančar rođen je 1948. godine u Mariboru. Živi u Ljubljani. Studirao je pravo, radio kao novinar i filmski dramaturg, a duže vrijeme bio je i slobodni umjetnik. Godine 1975. bio je osuđen i zatvoren zbog “neprijateljske propagande”. U prijelomnim godinama 1987-1991. bio je predsjednik Slovenskog centra PEN-a. Godine 1985. boravio je u SAD-u kao dobitnik Fulbrightove stipendije za umjetnike, a godine 1988. u Njemačkoj kao dobitnik Bavarske stipendije za pisce. Najprevođeniji je slovenski autor. Hrvatskim čitateljima poznat je po književnim radovima objavljenima u časopisima, po romanima Polarna svjetlost, što ga je preveo Vlado Gotovac, Katarina, paun i jezuit, polemičkoj knjizi Izvješće iz devete zemlje te po dramama. Komad Veliki briljantni valcer uprizorilo je Dramsko kazalište Gavella. Dosad je na hrvatski prevedeno desetak njegovih djela. U izdanju Meandra/ Meandarmedije objavljene su mu knjige: Šala, ironija i dublje značenje (eseji, prevela Jagna Pogačnik, naslovni esej prevela Neda Fanuko), Lucijine oči (pripovijetke, sa slovenskog prevela Mirjana Hećimović) te Drvo bez imena (<span style=”font-size: 12px;”>prevela Neda Franuko), Drvo bez imena (roman, 2011) i Noćas sam je vidio (roman, 2012).
